من کشته شدم، در تاریخ ۲۰ مهرماه ۱۴۰۱. سی و هشت سالم بود، متولد اول بهمن ۱۳۶۲. اهل و ساکن سقز در استان کردستان بودم، فرزند سید علی و ناسکه، متأهل، یه فرزند پسر بنام هوگر و یه برادر و دو تا خواهر داشتم.
با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا امینی، در سقز مردم معترض به خیابونا اومده بودن. روز ۲۰ مهرماه بود، من تو محله مسکن مهر کوهدشت بودم، وقتی دیدم نیروهای سرکوبگر با تفنگ ساچمه ای به مردم شلیک میکردن و مشغول تخریب ماشینای اونا بودن اعتراض کردم که ناگهان یه ماشین ضد شورش منو زیر گرفت و من در جا کشته شدم…شاهدای عینی دیدن که اون ماشین برای اطمینان از کشته شدن من یه بار دیگه از روی جسدم رد شد…
بعد از کشته شدنم مامورای امنیتی به خانوادم فشار آوردن که باید علت مرگمو تصادف اعلام کنن و اینو روی آگهی فوتم هم بنویسن.
من مظلومانه در جو شدید امنیتی در تاریخ ۲۲ مهرماه ۱۴۰۱ در قبرستان سقز به خاک سپرده شدم.
مراسم ختم در تاریخ ۲۲ و ۲۳ مهرماه در سقز برگزار شد.
من برای دفاع از هموطنام جان شیرینم رو فدا کردم. راهمو ادامه بده و اسمم رو به خاطر بسپار، پیروزی نزدیکه…💔